Olay yerinde olmayanların “göstericileri savunması” ile “kolluğun hata yapmayacağı” bağlamında meseleyi tartışmak bizi bir amaca vasıl kılmaz. Sokak olaylarında kolluğun kamera kayıtları, medya görüntüleri kadar toplumsal olayların tabiatı gereği “kolluğun tecrübesi” üzerinden meseleye bakmak gerekiyor. Yüzünü kapatma şeklinden tutun da taşıdığı pankarta kadar meseleyi gözlemleyen “kolluk” ile protestolarını “hukuka uygun biçimde dile getiren kitle” arasındaki sorunlu alan meseleyi provoke etmek isteyenlerin bulunduğu zemindir.

Boykot etmeyenleri boykot etme şeklindeki hareketler, bireylerin doğal ve spontane oluşlarını kısıtlama ve onları kontrol altında olmaya zorlayan bir güce dönüşebilir. Boykota katılmayanlar, sanki toplumsal normlara aykırı davranıyormuş gibi bir baskı hissedebilir. Bu durum modern toplumun birey üzerindeki kontrol mekanizmalarına dair yapılan gözlemlerle örtüşmekte. Performans toplumu, sürekli hareket talep eder. Bekleyiş ve sorgulama neredeyse bir suç gibi algılanır.

Konu, terör devletinin ve Siyonistlerin zulmünü protesto etmek olunca, ABD'de iktidarda kimin olduğu fark etmeksizin yabancılara maalesef hiçbir hak tanınmaz. Teoride yargı özgür, devlet başkanı bile, hakime değil baskı yapmak, reyini dahi ihsas edemez. Ama uygulamada ne demokratik değerler, ne insan hakları ne de hukukun üstünlüğü söz konusudur.

2024'ün sonlarından itibaren TCMB'nin enflasyondaki düşüşe bağlı olarak faizleri indirmeye başlaması konut fiyatları üzerinden yukarı yönlü bir baskı yaratabilir. Bu yaratılacak baskı örneğin İstanbul'daki metrekare konut fiyatlarını tekrar dolar ve TL bazlı yukarıya taşıyabilir.

Bir başkası tarafından hatırlanmak, bu dünyada bir yerimizin olduğuna dair bir güvencedir. Varlığımızın hala birileri için bir anlam ifade ettiğini hissetmektir. Bayram, modern hayatın getirdiği bireyselleşme ve yabancılaşma olgularının gölgesinde, bu temel insani ihtiyacımızı, hatırlanma ihtiyacımızı adeta yüzümüze vurur.